محمد جراحی از فعالین شناخته شده کارگری در زندان گوهردشت است. او طینامه ای از زندان از وضعیت وخیم جسمی خود سخن گفته است. در بخشی از نامه او آمده است: ” جرممان تنها وتنها دفاع از حقوق اجتماعی خود و همکاران ودیگر زحمتکشان است. ما برای یک دنیای بهتر مبارزه میکنیم. دنیایی که شایسته ما انسانهاست. من امروز در زندان تبریز، میان تهدیدها واذیت وآزار زندانبان به هرنوع وشکلی دست به گریبانم. من بیش از یک ماه است که از بیخوابی رنج میبرم. چنان که بر اثر خستگی وبی خوابی مفرط تنها ۲ ساعت از حال میروم. هرچه درخواست بهداری و درمانگاه می کنم کوچکترین توجهی نمیکنند.”
محمد جراحی در این نامه خطاب به همه کارگران ومردم آزادیخواه وبرابری طلب اعلام میکند که این مسئولین زندان هستند که موجبات مرگ او را فراهم کرده اند.این در حالیست که روز یکشنبه، بیست و نهم دی‌ماه زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت در اعتراض به تشدید فشارهای رژیم در زندان با برپایی مجمع عمومی ای بر سه نکته تصمیم گرفتند: ” ١ـ از روز پنجم بهمن‌ماه به مدت ٣ روز دیگر غذا را برگردانند، ٢ـ خانواده زندانیان دسته‌جمعی یا انفرادی جهت اعتراض به دفتر سلیمانی رئیس زندان‌ها رفته شکایات خود را به صورت کتبی و شفاهی ارایه نمایند ٣ـ تمامی زندانیان و تمامی افرادی که با آنها ارتباط دارند هر چه گسترده‌تر به افشای اعمال مأموران و مسئولین قضایی _ امنیتی و سازمان زندان‌ها در میان مردم و رسانه‌ها بپردازند. بنا بر خبر ها در سالن ١٢ گوهردشت بیش از ٨٠ فعال سیاسی در بندند.
این گزارشات و نامه محمد جراحی هشدار دهنده است. با حمایت وسیع خود به نامه محمد جراحی از زندان پاسخ دهیم و صدای اعتراض زندانیان سیاسی گوهردشت در سراسر جهان باشیم. متن نامه محمد جراحی ضمیمه است.کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی باید فورا از زندان آزاد شوند.
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
٤ بهمن ٩٢، ٢٤ ژآنویه ٢٠١٤
http://free-them-now.blogspot.com
ضمیمه : نامه محمد جراحی به تمام کارگران، سازمانها و اتحادیه های کارگری سراسر دنیا
به تمام کارگران، سازمانها و اتحادیه های کارگری سراسر دنیا
همکاران، کارگران ایران و جهان
من کارگر نقاش وعضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری اینک سومین سال زندان خود را پشت سر میگذارم. من به اتهام های واهی وغیر واقعی زندانی شدم. واقعیت این است که من فعالیت خود را جهت تامین رفاه طبقه کارگر ودیگر تهیدستان وزحمتکشان را حق ابتدایی خود می دانم وبرای آن افتخار میکنم و یک لحظه نیز از این تلاش کوتاه نخواهم آمد.زندان جای من وامثال من نیست. زیرا که نه دستمان به چپاول و غارت واختلاص های میلیاردی و افسانه ای آلوده است، نه موجب ریختن خون انسانها شده ایم ونه بر ویرانه های مردم زحمتکش وکارگران کاخ هایی افراشته ایم.
جرممان تنها وتنها دفاع از حقوق اجتماعی خود و همکاران ودیگر زحمتکشان است. ما برای یک دنیای بهتر مبارزه میکنیم. دنیایی که شایسته ما انسانهاست.من امروز در زندان تبریز، میان تهدیدها واذیت وآزار زندانبان به هرنوع وشکلی دست به گریبانم. من بیش از یک ماه است که از بیخوابی رنج میبرم. چنان که بر اثر خستگی وبی خوابی مفرط تنها ۲ ساعت از حال میروم. هرچه درخواست بهداری و درمانگاه می کنم کوچکترین توجهی نمیکنند. مسئولین زندان آشکارا شاهد این شکنجه روحی وروانی من هستند.من به همه کارگران ودیگر مردمان آزادیخواه وبرابری طلب اعلام میکنم که این مسئولین زندان هستند که موجبات مرگ مرا فراهم کرده اند.
محمد جراحی کارگر زندانی و عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری