چرا فراخوان دوم اوت را دادیم؟
دوم اوت (١١ مرداد) یک روز اعتراض جهانی در ادامه کارزار ما در حمایت از رضا شهابی، بهنام ابراهیم زاده، شاهرخ زمانی و همه کارگران زندانی در ایران بود. ما این کارزار را اعلام داشتیم. برای اینکه وضعیت این سه رهبر شناخته شده کارگری همچنان اضطراری است. سه رهبر کارگری که در زندان نیز همواره با بیانیه های پرشور خود بر خواستهای برحقشان پای فشرده و انسانیت را نمایندگی میکنند.
– بهنام ابراهیم زاده وضعیتش نگران کننده است. او از ١٣ خرداد تا کنون زیر بازجویی و شکنجه قرار دارد. به خانواده وی اجازه ملاقات داده نمیشود. تنها در هفتم تیر ماه یک ملاقات داشت که همانروز نیز به منزلش حمله بردند و همسر و پسرش را مورد تهدید قرار دادند که هر چه از بهنام میدانند بگویند و بعد هم کامپیوتر و یکسری اسناد را از منزل وی با خود بردند. بعد از آن نیز فقط در ١ مرداد یک تماس تلفنی داشته است و بس. به گزارش کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری خانم زبیده حاجی زاده همسر بهنام در همان روز به دفتر خدابخشی نماینده دادستانی رفته و ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت بهنام به رفتاری که با او و با آنها به عنوان خانواده اش شده است، اعتراض میکند. او که با جواب سربالای “ببینیم چه میشود” خدابخشی روبرو میشود با عصبانیت میگوید:”
دیدن ندارد، کاملا” مشخص است که چه می شود، زندگی سه نفر انسان به بر خورد شما بستگی دارد اگر قانون را رعایت کنید بهنام ازاد می شود و اگر همچنان به اعمال غیر قانونی ادامه بدهید، باعث آزار و اذیت بیشتر و بیشتر انها خواهید شد ، آیا انتظار معجزه دارید؟ ، که “ببینید چه می شود؟” اگر نیاز به معجزه هم باشد بدون شک آن معجزه را شما ماموران و قاضی باید انجام بدهید و آن اینکه برای یک بار هم که شده، قانون را رعایت کرده بهنام را ازاد کنید، انگاه خواهید دید که چه می شود.
بعد از سرکوب و ضرب و شتم زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین، که بهنام یکی از زندانیانی بود که بشدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و سپس با بقیه به انفرادی انتقال داده شد ، تا کنون تمامی زندانیان منتقل شده به انفرادی به بندهای عمومی یا زندانهای دیگر منتقل شدند، اما هنوز بهنام در انفرادی ۲۰۹ زیر بازجویی و شکنجه به سر می برد.
متاسفانه در جمهوری اسلامی هیچ انسانی پیدا نمی شود، که علاقه ای به رعایت قانون داشته باشد و بخواهد حق و حقوق انسانها را رعایت کند، بدون شک حتی اگر، حداقل قانون خودشان را رعایت کنند، نه تنها بهنام باید سریعا” آزاد شود ، بلکه قاضی محاکمه کننده و ماموران و مسئولانی که آمر و عامل شکنجه و ضرب و شتم بهنام بودند بدلیل اینکه سالهاست قانون را زیر پا گذاشتند و اقدام به آزار و اذیت و شکنجه بهنام کردند باید محاکمه و مجازات شوند.”
همه این شواهد از وضعیت نگران کننده بهنام ابراهیم زاده حکایت دارد. این درحالیست که همسر و فرزندش ینما که تنها ١٥ سال سن دارد و با بیماری سرطان دست و پنجه نرم میکند، نیز همراه با او زیر فشار و آزارند.
– رضا شهابی در زندان جمهوری اسلامی به مرز فلج شدن رسیده است. با وجود این او را از درمان محروم نگاهداشتند و به جای انتقال به بیمارستان به زندان رجایی شهر تبعیدش کرده بودند و او ناگزیر به اعتصاب غذا شده بود. اعتصاب غذایی که ٥٠ روز به طول کشید و موجب نگرانی همگان شده بود. تا جاییکه شاهرخ زمانی که همبند وی بود طی پیامی ضمن هشدار نسبت به وضعیت نگران کننده رضا فراخوان به اعتراضی جهانی در حمایت از وی داد. بدین ترتیب کارزار در حمایت از او ابعاد گسترده تری پیدا کرد. کارزاری که یکسر آن سنندج و درون زندان جمهوری اسلامی و سر دیگرش در استرالیا و آلمان و کانادا و کشورهای مختلفی از جهان بود. کارزاری که تشکلهای کارگری چون سندیکای واحد، اتحادیه آزاد کارگران ایران، کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری، کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکلهای کارگری و کارگران بصورت جمع و گروه در آن نقش داشتند و با پیامهایشان حمایت خود را از رضا شهابی و کارگران دربند اعلام داشتند. کارزاری که با پیامهای حمایتی گرمی از سوی اتحادیه های کارگری جهانی همراه بود، بالاخره در ٢١ تیر درست در همان روزی که “کمپین برای آزادی کارگران زندانی” به صورتی اضطراری به اعتراضی جهانی در حمایت از رضا و بهنام ابراهیم زاده و شاهرخ زمانی فراخوان داده بود به بیمارستان منتقل شد. بعد هم زیر همین فشار ها مقامات زندان با مرخصی کامل استعلاجی وی موافقت کردند. اکنون رضا منتظر عمل جراحی است و باید شرایط جسمانی اش بعد از همه این فشارها برای چنین عملی آماده شود.
– رضا به همراه شاهرخ زمانی که وی نیز در زندان همواره زیر فشار زیادی قرار داشته و بارها از این زندان به آن زندان تبعید شده است، طی نامه ای به مقامات قضاییه، نسبت به احکام زندان خود اعتراض کرده است. شاهرخ زمانی بخاطر مبارزاتش برای حق تشکل و حق برخورداری از یک زندگی شایسته انسان به ١١ سال زندان محکوم شده است و همان اولین باری که این حکم به وی ابلاغ شد، طی نامه ای خطاب به جهانیان اعتراضش را اعلام داشت. رضا شهابی نیز بخاطر مبارزاتش ابتدا ٦ سال حکم گرفته بود. بعد از اعتراضات بسیار این حکم به ٤ سال تقلیل یافت. اما مقامات زندان همان ٦ سال را برای او در نظر گرفته اند و قرار است بعد از عمل جراحی کمر وی و هر گاه که پزشکان معالج او اجازه دهند، او دوباره به زندان بازگردانده شود. رضا از سال ٨٩ در زندان است.
این اخبار بیانگر وضعیت ویژه این سه رهبر کارگری است. سه چهره شناخته جهانی که بطور واقعی خواستهای انسانی کل کارگران و کل مردم را نمایندگی میکنند. در زندان نیز همچون یک رهبر کارگری بیانیه داده و رو به جامعه سخن گفته اند. از جمله از درون زندان در دفاع از حقوق کودک، دفاع از همبندان خود، علیه اعدام، علیه گرانی، دفاع از مبارزات کارگران بر سر خواست افزایش دستمزد و به مناسبت های مختلف چون روز جهانی کارگر، هشت مارس و روز جهانی زن بیانیه داده و از یک زندگی انسانی برای همه سخن گفته اند. از اینروست که در زندان چنین زیر فشار و سرکوبند.
دوم اوت، ١١ مرداد را برگزار کردیم.
دوم اوت در کشورهای مختلف چون استرالیا، کانادا، آلمان، سوئد، ترکیه، آکسیونهای اعتراضی در حمایت از کارگران زندانی رضا شهابی، بهنام ابراهیم زاده و شاهرخ زمانی و همه کارگران زندانی بر پا شد. گزارش کوتاهی از این اکسیون های اعتراضی را در زیر میخوانید:
سیدنی، استرالیا: در پاسخ به این فراخوان روز ٢٩ ژوئیه ارسلان ناظری عضو کمیته همبستگی بین المللی کارگری – ایران و نماینده کمپین برای آزادی کارگران زندانی در استرالیا سازمانده تجمعی اعتراضی در حمایت از کارگران زندانی در ایران بود. فعالین کارگری دو اتحادیه کارگری کشتیرانی و ساختمانی، از حمایت کنندگان این روز اعتراضی بودند. تظاهرات کنندکان در ساعت ١ بعد از ظهر از محل ساختمانی اتحادیه کشتیرانی شروع به حرکت کردند و تا سالن شهرداری محله تان هال دست به راهپیمایی زدند. در این راهپیمایی تصاویر کارگران زندانی توجه ها را به خود جلب میکرد و شعار های “رضا شهابی را آزاد کنید”، “کارگران ایرانی را آزاد کنید” در خیابانها طنین انداخت.
در آخر نیز در مقابل سالن شهردادی سخنرانی های پرشوری از سوی ارسلان ناظری و رهبران کارگری از اتحادیه های کشتیرانی و ساختمانی ایراد شد. گزارش مبسوط این تظاهرات با شکوه در شهر سیدنی در استرالیا درحمایت از کارگران زندانی در ایران منتشر شده است.
لندن، انگلیس: دوم اوت در میدان ترافالگور لندن از ساعت دو بعد از ظهر پیکت اعتراضی در حمایت از کارگران زندانی در ایران بر پا شد. اطلاعیه های کمپین برای آزادی کارگران زندانی پخش شد، و مردمی که توجه شان جلب میشد، علاقه مند به امضای پتی شن (طومار) در حمایت از کارگران زندانی شده و زیر آنرا امضا میکردند.
فرانکفورت، آلمان: پیکت اعتراضی در حمایت از فراخوان دوم اوت (١١ مرداد) از ساعت دو بعد از ظهر در محلی در وسط شهر فرانکفورت برگزار شد. در ابتکار جالبی همکاران این کارزار در شهر فرانکفورت توانستند یکی از دوچرخه های زیبایی را که در سطح شهر فرانکفورت مسافر کشی می کنند، کرایه کنند و با نصب عکس کارگران زندانی بر روی آن و گشت زنی در مرکز شهر توجه مردم بسیاری را بخود جلب نمایند. همچنین از این طریق صدها نسخه از اطلاعیه های “کمپین برای آزادی کارگران زندانی” که از وضعیت کارگران زندانی و اهداف این کارزار حکایت داشت، پخش واطلاع رسانی وسیعی بکنند.
نظیر همین آکسیون ها در شهرهای دیگر چون بیرمینگام در انگیس، تورنتو در کانادا و برلین و کلن در آلمان بر پا شد که تصاویرش گویاست. در اسلو در نروژ به دلیل بارندگی در حالیکه دوستان با تصاویر کارگران زندانی و اطلاعیه های مربوط به این روز آماده بودند، ناگزیر به کنسل کردن برنامه خود شدند.
گفتنی است که قبل از این روز اعتراض جهانی در ٢٥ ژوئیه به فراخوان ورکرز سولیداریتی در لندن در مقابل سفارت جمهوری اسلامی پیکتی اعتراضی بر پا و در آنجا عکس کارگران زندانی رضا شهابی و شاهرخ زمانی بر سر در سفارت نصب شد.
تظاهرات های دوم اوت در حمایت از کارگران زندانی با حمایت و ساپورت کنندگان زیر شکل گرفت و برپا شد:
کمیته دفاع از شاهرخ زمانی، کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، نهاد مادران علیه اعدام، حزب کمونیست کارگری ایران، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی _ واحد گوتنبرگ
کارزار در حمایت از بهنام ابراهیم زاده، رضا شهابی، شاهرخ زمانی و همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی ادامه دارد. به هر شکل که میتوانید با این کمپین همکاری و صدای اعتراض این کارگران در سطح جهان باشیم.
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
١١ مرداد ۱۳۹۳ ٬ ٢ اوت ۲۰۱۴
Shahla_daneshfar@yahoo.com