گزارشی به سازمان های کارگری در سطح 
جهان
درمورد ۴۳ کارگری که در معدن یورت در شمال ایران جان باختند
احتمالا از خبر فاجعه بار انفجار معدن در ایران و محبوس ماندن کارگران شاغل در آنجا در اعماق ١٨٠٠ متری زمین مطلع شده اید. این اتفاق ناگوار در ١٣ اردیبهشت ( سوم ماه مه) در اثر انفجار در معدن زمستان یورت در آزاد شهر واقع در منطقه ای شمالی در ایران، روی داد. بر طبق آخرین اخبار تا کنون جسد ۴۳ کارگر بیرون کشیده شده است. اما شمار تلفات می تواند بالاتر از این باشد. ضمن اینکه بیش از ۷۰ نفر نیز مجروح شده اند.
بستگان معدنچیان و مردم از اینکه کارفرما و مقامات دولتی از قبل در مورد وضعیت نا امن معدن مطلع بوده و اقدامی برای جلوگیری از این فاجعه نکرده اند، خشمگین اند. به همین دلیل گزارشگران تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی را که برای تهیه گزارش به معدن رفته بودند، کارگران بیرونش کردند و روحانی هم که برای کمپین انتخاباتی اش به نزد معدنچیان رفت با خشم و عصبانیت کارگران مواجه شد. یکی از کارگران به اسم سعید رضا محمودی پارسیان به خبرگزاری های دولتی میگوید: «حتی روز قبل از انفجار بوی گاز استشمام میشد و ما مسئولان را مطلع کردیم. با این وجود توجهی نشد و در محل کارگاه یک دستگاه گاز برای سنجش گاز در معدن وجود نداشت.” یکی دیگر از کارگران میگوید که سال قبل اعتراض کردیم نیروی انتظامی با باتوم ما را فراری داد و کارفرما و پیمانکار هم کارگران معترض را اخراج میکردند. طبق صحبت کارگران که در رسانه های رسمی جمهوری اسلامی هم منتشر شده معدن هیچ تهویه ای نداشته، هیچ راه خروجی دیگری برای مواقع اضطراری نداشته است. در واقع این یک حادثه معمولی نبود، بلکه فاجعه ای بود که نخواستند جلویش را بگیرند و کارگر معترض را زدند و اخراج کردند و نهایتا حداقل ۴۳ نفرشان قتل عام شدند.
حتی فیلتر ماسک کارگران که باید ماهی یکبار تعویض میشد دو سالی یکبار تعویض شده و بسیاری از کارگران به امراض ریوی و سرطان مبتلا شده اند. علیرغم این حتی حق سختی کار هم به آنها نداده اند و بیمه هم نکرده اند. به کارگران این معدن بین ۸۰۰ هزار تا ۱ میلیون تومان حقوق میدهند در حالیکه خط فقر طبق آمار رسمی بیش از ۴ میلیون تومان است اما ۱۶ ماه حقوق کارگران را هم پرداخت نکرده اند. این گوشه ای از وضعیت کارگران این معدن و بیحقوقی تمام عیار آنها و رفتاری است که جمهوری اسلامی با آنها کرده است.
ناگفته نماند که در تابستان ۹۳ کارگران معدن بافق در جنوب ایران دست به اعتصاب طولانی زدند و جمهوری اسلامی ۹ نفر از کارگران را بازداشت کرد که همچنان مشغول محاکمه آنها است. در اسفند ٩٣ (مارس ٢٠١٥) نیز ٣١ نفر از کارگران معدن چادرملو در استان یزد بخاطر مبارزاتشان علیه سطح نازل حقوقهایشان مورد محاکمه قرار گرفتند. همچنین در خرداد ٩٥ (ژوئن ٢٠١٥) به ١٧ کارگر معدن طلای آق دره بدلیل اعتراض به ندادن حقوقشان، با شکایت کارفرما و بدستور دادگاه جمهوری اسلامی شلاق زدند. این وضعیتی است که جمهوری اسلامی بر کارگران معدن در ایران و بر کل کارگران حاکم کرده است.
ابعاد جنایات سرمایه داران و حکومت آنها در ایران بسیار وحشتناک تر از اینها است اما همین مختصر تصویر گویایی است از اینکه مسبب مستقیم فاجعه ای که در معدن یورت اتفاق افتاد جمهوری اسلامی است که هرگونه حق تشکل و اعتراضی را سلب کرده است اگر این شرایط نبود فاجعه معدن یورت اتفاق نمی افتاد.
اما فاجعه ای که در معدن زمستان یورت روی داده ، تنها نمونه نیست. این وضعیت تمامی معادن و محیط های کار است. محیط های کار در ایران به قتلگاه کارگران تبدیل شده است. از جمله دبیرکل بازرسی وزارت کار جمهوری اسلامی در آماری در ژانویه ٢٠١٧ از مرگ روزانه ٤ نفر بر اثر حوادث ناشی از کار خبر میدهد. حسن هفده تن معاون روابط کار وزیر کار دولت روحانی در سپتامبر ٢٠١٦ با بیان اینکه نرخ حوادث در کشور از میانگین جهانی بالاتر است از مرگ سالانه هزار و ۸۴۰ نفر در اثر حوادث ناشی از کار در کشور سخن میگویند. این آمار ها از یک جنگ اعلام نشده علیه کارگران در محیط های کار در ایران حکایت دارد که هر روزه دارد قربانی میگیرد. و در شرایطی که کارگران از داشتن حق تشکل و نظارت و کنترل شرایط کارشان محرومند و فسادی که سرتاپای حکومت را گرفته است، خطر قربانی شدن کارگران بدلیل ساخت و پاخت کارفرمایان با ناظرانی که دولت گاها میفرستد روز بروز بیشتر میشود و اگر فشار همه جانبه ای در ایران و در سطح بین المللی به جمهوری اسلامی نیاید خطرات بیشتری کارگران را تهدید میکند.
از تمامی سازمانهای کارگری و نهادهای انساندوست در سراسر جهان انتظار عکس العمل در مقابل فاجعه تکاندهنده ای که در معدن زمستان یورت اتفاق افتاده را داریم. خواست ما حمایت وسیع بین المللی از اعتراضات کارگران معدن زمستان یورت و خانواده هایشان است. خواست ما اینست این معدن مورد بازرسی هیات های بین المللی قرار گیرد. و این هیات ها پای سخن بازماندگان این معدن و خانواده های کارگرانی که در این فاجعه جان سپرده اند، بنشینند و گزارش خود را انتشار علنی بدهند و سازمان جهانی کار را زیر فشار قرار دهند که نسبت به فاجعه معدن زمستان یورت و شرایط اسفناک کارگران در ایران و بی حقوقی هایشان عکس العمل نشان دهد.
در کنار اینها باید به دستگیری و احکام سنگین علیه فعالین کارگری که علیه این وضعیت اعتراض میکنند تحت عنوان اخلال در نظم و امنیت ملی اشاره کرد. اما در برابر این وضعیت اسفناک کارگران در ایران ساکت نیستند. اعتراضات کارگری گسترده است و دامنه اش هر روز گسترده تر میشود. اعتراض به امنیتی کردن مبارزات هم اکنون به کارزاری مهم در میان کارگران تبدیل شده است. کارگران در ایران به بیشترین حمایت بین المللی نیاز دارند.
کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
Free Them Now
شهلا دانشفر
٨ مه ٢٠١٧