اعدام حبیب اسیود نباید بی جواب بماند
سحرگاه روز شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ (۶ می ۲۰۲۳) حبیب اسیود (حبیب فرج الله چعب) زندانی سیاسی و از رهبران “جنبش مبارزه عربی برای آزادی اهواز” (النضال) توسط جمهوری اسلامی اعدام شد. او در تاریخ ۱۴ مهر ماه ۱۳۹۹ (۹ اکتبر ۲۰۲۰) در جریان سفری به ترکیه در یک عملیات مشترک طراحی شده از سوی نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی و باندهای گانگستری فعال در ترکیه، از این کشور ربوده شد و به ایران منتقل گردید. در زندان وی را تحت شکنجه های فراوان قرار دادند و از او اعترافات اجباری گرفتند. در طی هشت جلسه دادگاه فرمایشی که فاقد اولیه ترین اصول یک دادرسی انسانی و منجمله انتخاب وکیل بود، او با اتهاماتی نظیر “فساد فی‌الارض” از طریق تشکیل و اداره جنبش نضال و همچنین “طراحی و اجرای عملیات‌های تروریستی در خوزستان و تخریب اموال عمومی به قصد مقابله با نظام” به اعدام محکوم شد.
این دومین آدم ربایی جمهوری اسلامی از مخالفین خود در خارج کشور در طول چند سال اخیر است که منجر به اعدام و مرگ مخالفین آنها در ایران شده است. پیش از حبیب اسیود، روح الله زم روزنامه نگار ساکن فرانسه از عراق ربوده شد و سپس در ایران اعدام گردید. حبیب اسیود تبعه سوئد بود و متاسفانه دولت سوئد برای آزادی وی کار چندانی جز اعلام محکومیت صدور حکم اعدام انجام نداد. حالا نیز فقط دیپلمات های جمهوری اسلامی در سوئد به نشانه اعتراض به اعدام حبیب اسیود به وزارت امور خارجه این کشور احضار شده اند. همچنین بسیاری از مقامات سوئدی از احزاب مختلف پارلمانی این کشور اعدام حبیب اسیود را محکوم کرده اند. در سطح اروپا اتحادیه اروپا و کشورهائی نظیر هلند، نروژ، دانمارک، فنلاند، اسلوونی و استونی هم به اشکال مختلفی اعدام حبیب اسیود را محکوم کرده‌اند.
اما از نظر ما این اقدامات بهیچوجه کافی نبوده و نیست. می شد جلوی اعدام حبیب اسیود و بسیاری از اعدامهای دیگر نظیر اعدام های گسترده در استان سیستان و بلوچستان را گرفت اگر دولتهای غربی بجای سیاست سازش و مماشات با جمهوری اسلامی رویه دیگری را اتخاذ می کردند. ما طبعا در هیچ مرجع بین المللی، جمهوری اسلامی را نماینده مردم ایران نمی دانیم و همانطور که بارها ثابت شده است این رژیم قاتل و سرکوبگر مردم ایران است. از همین رو بعنوان یک سیاست عمومی ما خواهان بایکوت جمهوری اسلامی، عدم برسمیت شناسی آن و قطع روابط دیپلماتیک و سیاسی با جمهوری اسلامی هستیم. با این حال در سطوح مختلفی می توان اقداماتی را در دستور کار قرار داد که زمینه را برای فشار حداکثری علیه جمهوری اسلامی فراهم آورد:
– قطع فوری مذاکرات هسته ای با حکومت اسلامی. جمهوری اسلامی با برنامه هسته ای و یا بدون آن یک خطر جدی برای کل بشریت است و این خطر تنها با سرنگونی این رژیم بدست خود مردم ایران از میان خواهد رفت و نه مماشات با آن یا ادامه مذاکرات.
– قراردادن سپاه پاسداران در لیست گروه های تروریستی
– اخراج دیپلماتهای جمهوری اسلامی
– دستگیری و محاکمه عوامل جمهوری اسلامی مقیم خارج که همچون حمید نوری نقش مستقیمی در کشتار مردم ایران داشته اند
– تشکیل یک پرونده ویژه برای رسیدگی به جنایات جمهوری اسلامی در دادگاه لاهه
– اخراج فوری جمهوری اسلامی از نهادهائی نظیر سازمان جهانی کار و پیمان نامه حقوق کودک سازمان ملل
– متوقف کردن استرداد عوامل تروریست جمهوری اسلامی که در اروپا احکام سنگین زندان دارند به جمهوری اسلامی ایران.
اینها از نظر ما فوری ترین اقدامات بین المللی است که می تواند علیه اعدامها و تداوم جنایات گسترده رژیم اسلامی علیه مردم ایران مانع ایجاد کند و این رژیم را وادار به عقب نشینی نماید. امروز در ایران انقلابی در جریان است که یک هدف فوری آن پایان دادن به بیش از چهار دهه جنایت و سرکوب آزادیهای سیاسی در ایران است. جامعه جهانی می تواند و باید پشتیبان فعال این انقلاب باشد و دولتها به جای سازش و مماشات با رژیم اسلامی در سمت درست تاریخ یعنی حمایت فعالانه از مبارزات مردم ایران قرار بگیرند.
کمیته بین المللی علیه اعدام
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
کمپین برای بایکوت جمهوری اسلامی
۷ مه ۲۰۲۳ – ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲
