روز اول فروردین ١٨ نفر از زندانیان سیاسی در رجایی شهر طی بیانیه ای صدای اعتراض خود را به تشدید آزار و اذیت زندانیان سیاسی در زندانها بلند کرده و به حرکت اعتراضی ای که در این رابطه از سوی شماری از زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف از جمله در اوین، زندان بزرگ تهران و عادل آباد به راه افتاده پیوستند. جعفر عظیم زاده رئیس هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران که هم اکنون با ٦ سال حبس در زندان رجایی شهر بسر میبرد یکی از این زندانیان است. اسامی باقی امضا کنندگان این بیانیه عبارتست از: مطلب احمدیان، محمد امیرخیزی، افشین بایمانی، آرشام رضایی، آرش صادقی، حسن صادقی، سهیل عربی، ابوالقاسم فولادوند، نصرالله لشنی، بهنام موسی وند، رضا محمد حسینی، سعید ماسوری، علی موسی نژاد فرکوش، فرهاد میثمی، محمد علی منصوری، مهدی مسکین نواز و آرش نصری. متن بیانیه را در زیر میخوانید :
“طی ماه‌های گذشته به رغم ادعاهای عالیترین مقامات قضایی جمهوری اسلامی پیرامون رعایت حقوق زندانیان سیاسی چیزی که عملا و هر روزه در حال رخ دادن است نه ذره‌ای بهبود شرایط زندانیان، بلکه تشدید سرکوب و ضد انسانی‌تر کردن بیش از پیش شرایط آنان بوده است تا با بالا بردن هزینه زندان، مردم به جان آمده ایران و کنشگران سیاسی در سطح جامعه را مرعوب و مقهور سیاستهای سرکوبگرانه سازند.انتقال به سلول انفرادی، توهین و تحقیر، ضرب و شتم، تشکیل پرونده‌های جدید و صدور احکام تازه و تبعید به زندانهای دور از محل سکونت و… از جمله روشهای اعمال فشار بر زندانیان و آزار و اذیت خانواده‌هایشان است که در ماه‌های اخیر شدیدتر و گسترده‌تر شده است.
نهادهای امنیتی و قضات وابسته به این نهادها آشکارا دریافته‌اند که زندان نه تنها مانع و بازدارنده مبارزات حق طلبانه زندانیان سیاسی نشده، که خود به محل و مجالی برای تداوم مبارزات و مقاومت آنان تبدیل شده و از پشت دیوارهای بلندش، هر بار صدای حق‌خواهی زندانیان و افتادن تشت رسوایی حاکمیت استبداد، بلندتر و رساتر به گوش ایرانیان و جهانیان می‌رسد. آنان به خیال باطل گمان می‌برند با تشدید آزار سیستماتیک زندانیان و خانواده‌های آنان و تضییع هر چه خشن‌تر حقوق‌شان می‌توانند آنها را به سکوت و انفعال وادارند. بر این اساس است که تبعید زندانیان سیاسی به زندانهای دور از محل سکونت و زندان‌هایی با جرایمی چون مواد مخدر و قتل و سرقت و… را توام با آزار و اذیت در حین انتقال در دستور قرار داده‌اند.
بدیهی است چنین اقداماتی بیش از آن که حتی ذره‌ای موجب عقب‌نشینی ما زندانیان سیاسی در دفاع از حقوق انسانی‌مان بشود، بیانگر ترس و وحشت حکومت از فریاد عدالتخواهی ما و نتیجه بن‌بست لاعلاج سیاسی و اقتصادی و اجتماعی است که خود در آن گرفتار آمده‌اند. به طور قطع همانطور که تاکنون بکارگیری سیاستهای سرکوبگرانه توسط حکومت راه به جایی نبرده است این بار نیز این سیاستها راه به جایی نخواهد برد و پیشاپیش محکوم به شکست است.”
سال ١٤٠٠ با اعتراضات گسترده زندانیان سیاسی دارد رقم میخورد. همانطور که قبلا گزارش کردیم در اعتراض به سرکوبگری های حکومت و تشدید آن صدای اعتراض زندانیان سیاسی از زندانهای اوین، تهران بزرگ و عادل آباد بلند شده و ٣٤ نفر از آنان وارد اعتصاب غذا شده اند. و این اعتراضات ادامه دارد. این اعتراضات در واکنش به نقل و انتقال زندانیان به بندهای مختلف و قطع تماس و ارتباطات آنها بعنوان بخشی از فشار سازمانیافته و شکنجه روحی و جسمی زندانیان سربلند کرد. از جمله زندانیان سیاسی روز ٢٧ اسفند در بیانیه اعتراضی خود به “جابجایی سرکوبگرانه”ی آتنا دائمی، سپیده قلیان، مریم اکبری منفرد و اسماعیل عبدی اشاره کرده و صدای اعتراضشان را به تشدید سرکوبگری ها در زندان بلند کرد.
خواست فوری زندانیان سیاسی پایان دادن به این تعرضات و رعایت حقوق انسانی ها، پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات و پرونده سازیها و پایان دادن به کل این سرکوبگریهاست. از خواستها و مبارزات زندانیان سیاسی وسیعا حمایت کنیم. با قدرت اعتراضات سراسری مقابل این سرکوبگری ها بایستیم. تمامی زندانیان سیاسی باید فورا و بدون قیدو شرط آزاد شوند.
کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی باید فورا و بدون قیدو شرط شوند.
کمپین برای آزادی کارگران زندانی
Shahla.daneshfar2@gmail.com
٣ فروردین ١٤٠٠، ٢٣ مارس ٢٠٢١