درود به همگی شما ،
اسم من الکساندرا است. من اصالتا اهل کلمبیا هستم. من از ۱۲ سال پیش در ونکوور کانادا زندگی میکنم. در طول دهه گذشته، من از کارگران مهاجر در کانادا حمایت کرده ام و امروز میخواهم در مورد این مساله با شما صحبت کنم.
دولت فدرال کانادا از دهه ۱۹۶۰ هر ساله برنامه هایی را برای پذیرش هزاران کارگر مهاجر، به اصطلاح کارگران خارجی موقت، در دستور گذاشته است. در حالی که کارگران مهاجر با مجوز کار از طریق همین برنامه‌های مورد تایید دولت فدرال به کانادا می آیند، اما با همان استثمار، انگ زدن و محرومیتهایی مواجه میشوند که کارگران مهاجر افغان در ایران و سایر کشورهای همسایه با آن مواجه هستند.
در کانادا، برنامه‌های ویژه کارگران خارجی موقت در ابتدا برای رفع کمبود نیروی کار ماهر در کشاورزی و مراقبت از کودکان و افراد بیمار به اجرا گذاشته شد. اما اخیراً حرص و ولع سرمایه داران دولت را وادار کرده که در بخش های دیگر نیز این سیاست را دنبال کند و کارگران مهاجر را به حدی افزایش دهد که هر شرکتی در هر صنعتی بتواند در تمام طول سال این نوع کارگران را استخدام کند. بنابراین امروز شما می توانید این کارگران را در رستوران ها زنجیره ای، یا به عنوان سرایدار در ساختمان های اداری، یا آشپز هتل های سطح بالا، یا به عنوان کارگر در مزارع و غیره ببینید.
در حالی که بسیاری از کانادایی ها افزایش تعداد کارگران مهاجر را تهدیدی برای بازار کار کانادا می دانند، دیگران آنها را به عنوان یک وضعیت برد-برد معرفی می کنند زیرا با توجه به اینکه اشتغال و دستمزد در کانادا بسیار بهتر از مشاغل کم درآمد و نرخ بیکاری است و این مهاجران در کشورهای خود در جنوب (مکزیک، هندوراس، گواتمالا، جامائیکا، مراکش، تونس، ویتنام، فیلیپین، جزایر سولومان و غیره) در آمد محدودی دارند. آنها به تنهایی به کانادا آمده اند و خانواده های خود را برای چندین دهه پشت سر گذاشته اند و با این حال بسیاری از آنها واجد شرایط اقامت دائم نیستند.
واقعیت این است که این سیستم مهاجرت کنترل شده و نیروی کار ماهر مهاجر برای کانادا و کسب و کار در کانادا بسیار سود آور است. زیرا از عدم تعادل در شرایط کار که کارگران مهاجر با آن مواجه هستند، سود می‌برد. از یک طرف، کارگران مهاجر به اقتصاد کانادا (فروشگاه‌های مواد غذایی و خرده‌فروشی، مؤسسات مالی، خطوط هوایی، سیستم مهاجرت و غیره)، مالیات پرداخت میکنند، و بیمه بازنشستگی و اشتغال و غیره می پردازند. از سوی دیگر، آنها در معرض استثمار شدید و شرایط ناامن زندگی هستند. آنها با یک مجوز کار موقت که کارفرمایی به آنها داده کار میکنند و شکایت از شرایط کار راحتی میتواند با عث لغو قرارد و اخراج و قرار گرفتن در لیست سیاه توسط کارفرمایان شود. و هیچ امکان تجدید نظر و دفاعی هم به آنها داده نمیشود. این معمولاً بدون امکان درخواست تجدیدنظر یا گوش دادن به کارگران اتفاق می‌افتد. این یکی از دلایلی است که بسیاری از آنها ناچار میشوند ساکت بمانند و شکایتی نکنند. و برخی دیگر تصمیم می گیرند با وضعیتی حتی از این بدتر و خطرناکتر را قبول کنند و بدون مدرک کار کنند که آسیب پذیر تر است.
کارگران مهاجر مزارع نیز با حمایت کمی از سوی مقامات دولتی و سایر نهادهایی که قرار است از حقوق، سلامت و رفاه آنها محافظت کنند، مواجه هستند. کسانی که در صنعت کشاورزی کار می کنند، خود را در شرایط سخت تر کار و زندگی می بینند و کنترل شدیدتری روی آنها وجود دارد.
از آنچه در مورد کارگران مهاجر افغان در ایران خوانده ام، وضعیت آنها با آنچه در کانادا اتفاق می افتد بسیار شبیه است.
کارگران مهاجر از احترام و منزلت انسانی محرومند. با طرد و تحقیر روبرو هستند و برای زنده ماندن باید با حداقل های زندگی بسازند. آنها نه تنها با شرایط کاری نامناسب دست و پنجه نرم می کنند، بلکه از آزادی محدود، عدم وجود حریم خصوصی در زندگی خود، و روابط اجتماعی و انسانی محدودی دست و پنجه نرم می کنند.
پس نقش ما به عنوان طبقه کارگر در این «بازی» چیست؟ امروزه، بحران جهانی محیط زیست، و جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه در چندین کشور به ما نشان می‌دهد که شرایط اجتماعی چنان سریع در حال تغییر است که ما بیشتر به وضعیت کارگران مهاجر فقیر نزدیک شده‌ایم تا به صاحبان مشاغل با قدرت استخدام کارگران مهاجر. کارگران مهاجر در ایران و کانادا برادران و خواهران ما هستند، بنابراین ما باید از آنها در مبارزه آنها برای منزلت و اشتغال شایسته حمایت کنیم. آنها بخشی از جامعه ما هستند و به همبستگی ما نیاز دارند.
و آنها باید بدانند که مبارزه آنها مبارزه ماست! ما اینجا هستیم تا از آنها برای مقاومت، سازماندهی و مبارزه حمایت کنیم. هرجا که آنها بخواهند حرفشان را بزنند و بخواهند با آنها مثل انسان رفتار شود، ما آماده ایم که از آنها حمایت کنیم. هر زمان که عزم جزم میکنند که در برابر کسانی که از آنها سوء استفاده می کنند بایستند، ما در کنار آنها هستیم و از آنها پشتیبانی میکنیم.
بیایید با هم حقوق کارگران را برای همه مطالبه کنیم. بیایید با هم دست به راهپیمایی و اعتراض بزنیم و این سیستم نژادپرست، زن ستیز، استثمارگر و سرمایه داری را نابود کنیم.
حقوق کارگران مهاجر حقوق بشر است!
اول ماه مه – روز جهانی کارگر مبارک باد!
