اول ماه مه، روز جهانی کارگر، نه تنها روزی برای تجلیل از تلاش‌ها و مبارزات بی‌وقفه‌ی طبقه‌ی کارگر است، بلکه روزی‌ست برای ایستادگی و مقاومت در برابر سرکوب و نابرابری. امروز، در حالی به استقبال این روز می‌رویم که شماری از شریف‌ترین فرزندان طبقه‌ی کارگر ایران، به جرم حق‌طلبی و مطالبات برابری طلبانه برای یک زندگی بهتر، در زندان به‌سر می‌برند و جان‌شان در خطر است.
ما امروز در کنار صدها فعال کارگری و صنفی، اعلام می کنیم :
پس از برگزاری دومین دور مذاکرات میان دولت‌های آمریکا و جمهوری اسلامی در رم، نگرانی‌ها جدی درباره‌ی معامله بر سر حقوق انسانی مردم در ایران و سکوت در برابر سرکوب داخلی افزایش خواهد یافت . تجربه‌ی تلخ ما نشان می‌دهد که در سایه‌ی چنین مذاکراتی، فشار بر فعالان صنفی و سیاسی شدت می‌گیرد، و جان زندانیان سیاسی ـ از جمله کارگران زندانی ـ بیش از پیش در معرض خطر قرار می‌گیرد.
ما اعلام می‌کنیم: هیچ مذاکره‌ای با رژیم کودک کش و دشمن طبقه کارگر و مردم فرودست جامعه مشروعیت ندارد.انجا که مردم برای نان، آزادی و کرامت انسانی مبارزه می‌کنند و جان میدهند.
فعالین کارگری و کارگران زندانی همچون ناهید خداجو، نسرین جوادی، آنیشا اسدالهی، سپیده قلیان، مطلب احمدیان، هاشم خواستار، وریشه مرادی، شریفه محمدی و پخشان عزیزی و دهها کارگر زندانی دیگر، اکنون بیش از همیشه به حمایت و صدای بین‌المللی نیاز دارند.
همچنین یاد شاهرخ زمانی و بکتاش آبتین از پیشگامان راستین این مبارزه، را زنده نگاه می‌داریم؛ کسی که جانش را در زندان جمهوری اسلامی در راه آزادی و برابری طلبی فدا کردند
در این روز، ما خواستار آن هستیم که:
تمامی زندانیان کارگری و سیاسی بی‌قید و شرط آزاد شوند.
جامعه جهانی به‌ویژه نهادهای کارگری، اتحادیه‌ها و سازمانهای حقوق بشری، در برابر معامله بر سر حقوق مردم ایران و جان زندانیان سیاسی سکوت نکنند.
خطر تشدید سرکوب و اعدام پس از مذاکرات پشت‌پرده، با صدای بلند افشا شود.
ما خواهان اخراج جمهوری اسلامی از سازمانهای بین المللی از جمله ILO هستیم.و خواهان بایکوت جمهوری اسلامی هستیم.
زنده باد اول ماه مه، زنده باد همبستگی جهانی کارگران