پیام از امید کارگر نفت. ارکان ثالث
در آستانه اول ماه می، کارگران نفت در اعتراضات و بیانیه هایشان اعلام کردند: به دست باز کارفرمای پروژه ها و پیمانکاران مافیایی در نفت اعتراض داریم. در برابر اصرار حکومت در ارزان نگه داشتن نیروی کار و تقدیم کارگران با سرکوب به سرمایه داران و پیمانکاران ایستادگی میکنیم و شعار حمایت از بخش خصوصی را بعنوان ترفند حکومت در پیشبرد این اهداف میشناسیم. در پایان سال ۴۰۳ اولتیماتوم دادیم که اگر به خواستهایمان جواب داده نشود اعتراضاتمان را گسترده تر خواهیم کرد. با آغاز سال جاری اعتراضاتمان را از سر گرفتیم. دوباره تجمع کردیم و شعار دادیم: “شورای عالی کار حامی سرمایه دارد” و اکنون به مناسبت روز جهانی کارگر و در گرامیداشت این روز جهانی همبستگی کارگری، باصدایی بلند تر خواستهایمان را فریاد میزنیم.
لازمست این را هم خاطر نشان کنیم که برخلاف سناریوی حکومت در برجسته نمودن اخبار مذاکرات از بالا با ایالات متحده آمریکا که با قصد تزویر و مشغول نمودن افکار عمومی و جامعه معترض با تبلیغات وسیع در جریان است، جامعه و بخصوص کارگران معترض نفت که در این خیمه شب بازی های تکراری، درمانی بر درد خود نمیابد، با فریادهای حق طلبانه خود علیه کل این بساط استثمار و بردگی در اعتراضند و هیچ تصویری از اعتنا به این گونه عوامفریبی ها در جامعه مشهود نیست.
انقلاب زن زندگی آزادی مسیر حرکت ما را تعیین کرده است. به این اعتبار روز جهانی کارگر در ایران و بوِیژه در اوضاع و احوال کنونی متمایز از هر کجاست و نسبت به سالیان قبل نیز متفاوت است. جامعه بشدت در تلاطم است و نفت در اعتراض. فریاد فریاد آزادیخواهی و برابری طلبی و رهایی از فقر و بردگی و سرمایه داری وحشی حاکم است. فریادی که خط بطلان میکشد بر هرگونه اعمال قدرت از بالای سر مردم و با شعار معیشت، منزلت حق مسلم ماست، جامعه ای شاد و انسانی را طلب میکند.
مردم ! کارگرن! پیروزی ما در اتحاد ماست. زنده باد روز جهانی کارگر
***
پیام مصطفی کارگر معدن به ویژه برنامه استقبال از اول مه
من کارگر معدن هستم. شانسی زنده مانده ام و برای تامین لقمه نانی من و هزاران هزار کارگر معدن دیگر جانمان را کف دستمان میگذاریم و به اعماق هشتصد متری زمین میرویم تا ثروت و پول نصیب صاحبان معدن کنیم. خودمان هم هشتمان گروی نهم مان است. اینجا بحث بر سر معادن مرگ است که در آن اعماقش هر لحظه خطر در انتظار ماست. میگوییم بوی گاز می آید. میگویند یا میروی یا تسویه حساب کن. کاری که با همکارامان در معدنجوی طبس کردند و ۵۳معدنچی را به مرگ محکوم کردند. همین شهریور سال گذشته بود. هشت سال پیش بود که در معدن زمستان یورت ۴۳ معدنچی جان باختند. چه شد؟ و یا در همین ماه خبر مرگ 9 همکار دیگر در دامغان و مهاباد و در خراسان را داشتیم.. دیگر بس است. باید به این بربریت سراپا جنایت پایان داد. یک کیفرخواست اول مه امسال، اعلام جرم علیه این جنایات و مرگ خاموش کارگران در محیط های کار است. در ویژه برنامه ای که دارید صدای ما باشید. ما دادخواهیم. زن زندگی آزادی
پیام از محبوبه یک پرستار
اول مه روز جهانی کارگر گرامی باد. ما پرستاریم. از فقر و فلاکت ، از تبعیض و نابرابری، از زورگویی و سرکوب و داشتن آقا بالا سر بیزاریم. اعتراضات بسیاری کردیم و جواب نگرفتیم. اما همانطور که اعلام کرده ایم. کوتاه نمی آییم. روز جهانی کارگر را فرصتی میدانیم که در کنار دیگر کارگران اعترامان را محکم تر اعلام کنیم. ما برده نیستیم. ما انسانیم و شایسته زندگی ای انسانی. اول مه روز همه ما مردم است تا خشم فروخفته در گلوهایمان را بیرون بریزیم. تجدید عهد کنیم بر سر به پیروزی رساندن راه ناتماممان برای ساختن جامعه ای که در آن انسانیت حرف اول را بزند. “پرستار نباشد، نظام از هم می پاشد”