روز جهانی کارگر مبارک باد!
نام من استفان فون سیچوفسکی است و رئیس شورای اتحادیه های کارگری ونکوور و حومه (VDLC) هستم. من از شهر میپل ریج در ایالت بریتیش کلمبیای کانادا، جایی که در واقع سرزمین مردمان بومی کاتزی و کوانتلن هست، با شما صحبت می‌کنم.
مایلم از “فری دم ناو” تشکر کنم که امروز از من برای صحبتی کوتاه دعوت کردند. ای کاش می توانستم تا آخر مراسم بمانم، اما متأسفانه، یک فعالیت سیاسی همزمان دیگر که بزودی شروع میشود در پیش دارم.
بهرحال خوشحالم که اینجا هستم و می بینم که همه شما به سلامتی دور هم جمع شده اید. در طول همه‌گیری کرونا، کارگران در سراسر جهان بدون توجه به شرایط، راههایی برای انجام کاری در این روز مهم پیدا کرده اند.
اگرچه در جامعه فعالیتهای بیشتر و بیشتری دارد به حالت معمولی برمیگردد، اما میدانیم که کرونا هنوز تمام نشده است. و وقتی این را میگویم فقط منظورم در مورد ویروس و خطرات سلامتی نیست. .
بسیاری از دولت های سرمایه داری به جای تلاش برای ایمن نگه داشتن کارگران، تمرکزشان روی سرکوب کسانی است که برای حقوق و ایمنی کارگران مبارزه می کنند و سعی میکنند راههایی برای انداختن بار این پاندمی به دوش کارگران بجای سرمایه داران پیدا کنند. حکومت ایران میدانیم که یکی از این نوع حکومتهاست و در این مدت در جریان سرکوب فعالان کارگری و حقوق انسانی توسط این حکومت بوده ایم. زندانی کردن ناعادلانه فعالین، آنها را در معرض ابتلا به کرونا قرار میدهد. رفتار غیر انسانی با زندانیان از جمله شلاق و شکنجه و اعدام غیرقابل قبول است و باید پایان یابد.
اما کارگران در ایران در حال جدال و مبارزه هستند . من در جریان اعتصابات و تجمعات اخیر معلمان، رانندگان کامیون و کارگران نفت بوده ام. علیرغم خطرات بسیار زیاد، کارگران با هم متحد میشوند و به مقابله با حکومت می پردازند.
واقعیتی که حکومتها در ایران و بسیاری دیگر از کشورهای جهان متوجه نیستند این است که با سرکوب نمی‌توان به اعتراضات و جنبش طبقه کارگر پایان داد. این اعتراضات از نفس شرایط استثمار که ذاتی نظام سرمایه داری است سرچشمه می گیرد و تا زمانی که این شرایط وجود داشته باشد، همیشه نتیجه همین خواهد بود. .
اینجا در کانادا، وضعیت اتحادیه ها متفاوت است. اتحادیه ها قانونی هستند، اگرچه دخالت در حقوق آنها غیر عادی نیست. در حالی که خشونت، دستگیری، و حتی قتل هایی که سازمان دهندگان و رهبران اتحادیه ها را هدف قرار می دادند، به هیچ وجه در تاریخ گذشته ما بی سابقه نبوده، اما خوشبختانه اکنون معمول نیست. یعنی ما در حال حاضر با همان سرکوب وحشیانه ای که هم طبقه ایهایمان در ایران با آن روبرو هستند، مواجه نیستیم.
با این حال، سرمایه داران ما و نمایندگان سیاسی آنها تلاش میکنند راههایی برای اینکه هزینه همه گیری به دوش کارگران بیفتد پیدا کنند. .
یکی از این راهها هزینه‌های سرسام‌آور زندگی است که سود شرکتها را حفظ میکند و آنها را از آسیبهای همه‌گیری محفوظ میدارد و بار هزینه ها را روی دوش کارگران می اندازد. این امر به ویژه از نظر هزینه های مسکن، مواد غذایی و سوخت صادق بوده است.
جنبه دیگر این روشها، دنبال کردن استراتژی ریاضت اقتصادی است که با کاهش برنامه ها و خدماتی که کارگران و مردم به آنها اتکا دارند، مالیات شرکتها را کاهش میدهند. .
یک جدال ما در یکی دو سال آینده و همچنین در انتخابات محلی امسال، بر سر این خواهد بود که جامعه ما پس از همه‌گیری کرونا چگونه خواهد بود و به چه شکلی در خواهد آمد.
اول ماه مه یادآور این است که همه کارگران بخشی از یک طبقه واحد جهانی هستند. یک کارگر در ایران و یک کارگر در کانادا ممکن است با جدالهای متفاوتی روبرو باشند، ممکن است زندگی متفاوتی داشته باشند، اما قطعا اشتراکاتشان با همدیگر بسیار بیشتر است تا با رئيس و کارفرمایشان.
شورای اتحادیه های کارگری ونکوور و حومه (VDLC) به کارگران ایران درود می فرستد، و همبستگی خود را با آنها در مبارزه برای آینده ای بهتر که امر مشترک همه ماست، اعلام میکند. همچنین از فری دم ناو بخاطر اقدامات مهمی که انجام میدهید تشکر میکنیم.
زنده باد روز جهانی کارگر، زنده باد همبستگی بین المللی!
ویژه برنامه فریدم ناو بمناسبت روز جهانی کارگر ۲۰۲۲ در تلویزیون کانال جدید
